Als klein meisje was ik vaak aan het rond dartelen, leefde ik in mijn eigen fantasiewereld en had ik vooral schik in verkleden en het spelen van andere rollen. Ik was en ben nog steeds heel creatief, denk in oplossingen en heb meestal overal wel een antwoord op (in positieve zin dan hè ;)). Als er op school weer verkleed mocht worden stond ik vaak vooraan en tijdens de verjaardagen van de juffen en meesters pakte ik altijd mijn moment. Dat heeft er altijd in gezeten en is er ook nooit meer uitgegaan. Het kan niet gek genoeg zou je bijna zeggen.
Het leuke is dat ik vroeger ook regelmatig verkleed ging als clown. Deze onwijs leuke foto’s kwam ik tegen in mijn fotoboeken uit jongere jaren.
Het is jammer, als ik terug denk, dat ik na de middelbare school niet de richting van theater en toneel heb gekozen. Maar als puber de juiste keuzes maken pakte bij mij ff anders uit. Mijn pad belande in de tandheelkunde, waar ik meer dan twintig jaar werkzaam ben geweest. Hier heb ik vooral heel veel gewerkt met kinderen binnen de orthodontie. Kinderen en volwassen die angst hebben voorde tandarts of bijvoorbeeld autisme spectrum stoornis (ASS) hadden mijn speciale aandacht. Wat een ander tijdens de behandeling niet lukte, lukte mij vaak wel. Het uitstralen van rust, aandacht hebben en begrip tonen zijn vaardigheden die daarbij goed vanpas kwam. Laten dat nou juist de vaardigheden zijn die je als ZorgClown moet bezitten om je werk goed te kunnen doen.
Hoe kom je nou van tandheelkunde terecht in de wereld van clownerie?
Ja, ik hoor het je denken.. Nou ik werd ouder, wijzer en verstandiger :). Gekheid natuurlijk, maar na zo’n lange tijd gewerkt te hebben binnen een vakgebied en zelf ook nog zoveel meer willen heeft me aan het denken gezet. Ik heb ooit gezegd ‘ik zou wel cliniclown willen worden’. Verder wist ik ook dat ik graag wilde blijven werken met mensen, volwassenen en kinderen. Toneel bleef aan me knagen en ik wilde vooral veel plezier en energie uit mijn werk halen. Na vele gesprekken en om me heen kijkend kwam ik tot de conclusie dat ‘zorgclown’ goed bij me zou passen.
Personage
Ik ben gestart met een omscholing tot contactclown en hier ontmoette ik enige tijd later Cato, mijn clown personage. Ik stapte daarmee letterlijk de wondere wereld binnen van Cato. Het ontwikkelen van je personage is een proces. Maar komt altijd vanuit je hart.
Na een tijdje kennis te hebben gemaakt met haar, heb ik haar een naam gegeven. Deze kies je heel bewust en moet bij je passen. Ik was vooral op zoek naar een speelse, ietwat clowneske en toch serieuze naam. Eentje die ik gewoon zelf ook heel leuk vind en bij mij als persoon vind passen. Een naam die blijft hangen en waarmee je kan spelen. Cato werd gekozen en hiermee was mijn clown personage geboren. Een van de belangrijkstepunten is dat je er staat als jezelf, maar dan als Cato met een rode neus. Je bent jezelf, je blijft dicht bij jezelf en je laat jezelf zien. Je maakt gebruik van je eigen krachten. De krachten die ik als Esther al bezit. Eigenlijk lijken Esther en Cato dus heel erg op elkaar. En toch moet je elkaar leren kennen. Nog elke dag leer ik meer over mezelf en meer over Cato. We delen dezelfde kernwaarden. Op een paar verschillen na. Cato haalt het speelse en muzikale weer naar boven in mij. Beide staan we voor:
Puur | Kracht | Rust | Vertrouwen | Vrolijkheid | Verbondenheid
Door deze belangrijke waarden samen te brengen tijdens mijn bezoek, maakt het dit juist heel waardevol. Samen gaan we op zoek naar de belevingswereld van de ander en belanden we vaak in eenwonderlijke wereld. Door rust en geduld krijgt de ander de ruimte om zichzelf te zijn. Hierdoor ontstaat vertrouwen en kan ik écht contact maken.
Deze waardevolle bezoeken zijn niet alleen bijzonder voor de persoon zelf maar ook de familie en andere naasten staan vaak met open mond mee te kijken naar het gebeuren..
